[แปล] 10 Days With My Devil - Kakeru Kamui : Main Story ตอนที่ 2

ที่โรงพยาบาล

นางเอกพามาโกโตะมาโรงพยาบาลกับคาเครุ

 

นางเอกเล่าอาการของพี่สาวเธอให้คาเครุฟัง

หมอบอกว่าพี่สาวเธอแค่มีอาการหน้ามืดธรรมดา ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงมาก

แต่นางเอกบอกเธอเป็นห่วงของร่างกายพี่สาวเธอมากกว่า

เพราะพี่สาวเธอร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก

แล้วเธอก็นึกถึงวินาทีที่เธอเห็นพี่สาวเธอสลบอยู่ที่พื้น

ตอนนั้นเธอนึกว่าหัวใจเธอจะหยุดเต้นซะแล้ว
เธอกลัวจริงๆ ว่าพี่สาวเธอจะเป็นอะไรไป

คาเครุสังเกตเห็นนางเอกหน้าเริ่มซีด จึงทักเธอขึ้นมา

แล้วจู่ๆนางเอกก็ทรุดลงไปนั่งอยู่กับพื้น

คาเครุตกใจรีบลงไปดูนางเอก
เขาสัมผัสไหล่เธอ แล้วถามว่าเธอเป็นอะไรไป?

นางเอกรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่สื่อผ่านมือเขา เธอเริ่มรู้สึกผ่อนคลาย

แล้วนางเอกก็บอกกับคาเครุ เธอขอบคุณเขามาก เธอดีใจที่เขาอยู่ด้วยในตอนนั้น

ถ้าเป็นเธอตัวคนเดียว เธอคงทำอะไรไม่ถูกแล้ว 

คาเครุบอก เขาก็แค่อยู่ข้างๆเธอ เพื่อทำหน้าที่จับตาดูเธอก็แค่นั้น

นางเอกบอก เธอรู้... เธอเข้าใจ...

เธอเข้าใจว่ามันไม่ใช่ความผิดของเขาเลยที่เธอต้องเป็นแบบนี้…

มันเป็นโชคชะตาของเธอ ไม่ว่าจะทำยังไง มันก็ไม่เปลี่ยนแปลงอยู่ดี

คาเครุเลยบอก ถึงมันเปลี่ยนอะไรไม่ได้ แต่ถ้าเธออยากจะพูดอะไรก็พูดเถอะ

อย่างน้อยเขาก็จะอยู่ที่นี่ คอยรับฟังเธอเอง

นางเอกถามคาเครุกลับ ทำไมเขาถึงใจดีกับเธอจัง?

แล้วน้ำตาเธอที่เธอเก็บไว้เริ่มไหลออกมา

แต่เธอบีบมือแน่น พยายามบังคับไม่ให้มันไหลออกมา

นางเอกถามต่อ เขารู้สึกสงสารเธอเพราะเธอใกล้จะตายแล้วอย่างนั้นเหรอ?

คาเครุตอบ ไม่เลย เขาต้องเห็นคนที่ถูกเผามานับต่อนับจนจำแทบไม่ได้

แล้วทำไมเขาต้องมารู้สึกสงสารเธอในตอนนี้ด้วยล่ะ?

นางเอกเงียบ....

คาเครุพูดต่อ แต่เขาก็รู้สึกว่าเธอไม่เหมือนมนุษย์พวกนั้นที่เขาเคยเจอ

แล้วเขาก็มองมาที่เธอ เขาเกลียดพวกมนุษย์

พวกนั้นเอาแต่อยู่เพื่อความปรารถนาของตนเองเท่านั้น

แม้วินาทีสุดท้ายของชีวิต ต่อหน้าความตาย ก็ยังร้องขอชีวิตอีก

แต่นางเอกไม่ใช่ เธอไม่เหมือนมนุษย์พวกนั้น

เธอคิดถึงแต่เรื่องของคนอื่นอยู่เสมอ

เธอเรียนรู้ที่จะถักนิตติ้ง พยายามเก็บเงินที่เหลืออยู่

และแม้แต่ช่วงเวลาสุดท้ายที่เหลืออยู่ เธอก็ใช้มันเพื่อพี่สาวกับหลาน

นางเอกคิดในใจ หรือว่าคาเครุจะเข้าใจความรู้สึกของเธอกันนะ

'ความรู้สึกของเธอไม่สำคัญ ยังไงสุดท้ายก็ต้องทำตามกำหนดการอยู่ดี'

งั้นแล้วทำไมตอนนั้นเขาถึงพูดแบบนั้นกับเมกุรุล่ะ

แล้วคาเครุก็พยุงนางเอกให้ลุกขึ้น

บอกให้เธอออกไปสูดอากาศข้างนอกดีกว่า เพื่อจะรู้สึกดีขึ้น

.

.

เช้าวันต่อมา

ท้องฟ้าแจ่มใส อากาศดี นางเอกเลยเตรียมจะไปซักผ้าให้ทุกๆคนในบ้านเดมอน

ซาโตรุบอกขอบคุณที่เธอซักชั้นในให้เขาด้วย

แต่มันเป็นผ้าไหม ต้องใช้มือซักด้วยล่ะ

นางเอกตอบรับคำ เดี๋ยวเธอจัดการให้เอง

แล้วเมกุรุก็โผล่มาต่อว่าซาโตรุว่า ทำไมต้องให้นางเอกซักชั้นในให้เขาด้วย?!

เมกุรุดึงแย่งตะกร้าเสื้อผ้าไปจากมือนางเอก แล้วบอก เดี๋ยวเขาจัดการเอง!

ซาโตรุกับฮารุฮิโตะบอกนางเอกให้รีบหนีกันเร็ว ก่อนที่เมกุรุจะเปลี่ยนใจ

แล้วคาเครุก็โผล่มาในชุดสูท

ซาโตรุทักเขาจะไปไหนเหรอ?

คาเครุบอกเขามีประชุมกับพวกรัฐมนตรีที่สวรรค์

แล้วก็หันมาบอกนางเอกว่า เดี๋ยวเขากลับมา

.

.

ที่ห้องของนางเอก

 นางเอกกำลังถักนิตติ้งอยู่ในห้องตามลำพัง

แล้วเมกุรุก็เข้ามาหาเธอ

เขาบอกว่าเขามีอะไรอยากจะถามเธอหน่อย… แล้วก็เงียบ

นางเอกคิดในใจ สงสัยเรื่องที่เขาต้องการจะพูด
มันคงเป็นเรื่องที่พูดยากมาก เขาก็เลยพูดไม่ออกแบบนี้

นางเอกก็เลยพูดถึงพี่ชายเขาขึ้นมา แม้แต่วันอาทิตย์คาเครุก็ยังต้องไปทำงานอีก

เมกุรุตอบรับ วันธรรมดาก็ทำงานที่โลกมนุษย์ด้วยมาดของนักธุรกิจ

ส่วนวันหยุดก็กลับไปทำงานที่โลกเดมอนด้วยมาดของเจ้าชาย

ไม่ว่าจะทำอะไร พี่ชายเขาก็ทำได้อย่างสมบูรณ์แบบเสมอ

แล้วเมกุรุพูดอีกขึ้นครั้งด้วยใบหน้าที่ซีเรียส เขาขอถามอะไรเธอหน่อยได้ไหม? 

แล้วจู่ๆซาโตรุกับฮารุฮิโตะก็โผล่เข้ามาชวนนางเอกกับเมกุรุไปดื่มกัน!

นางเอกตกใจ ดื่มตั้งแต่กลางวันเลยเนี่ยนะ

ฮารุฮิโตะบอกก็อากาศดีนี่น่า เดี๋ยวเขาจะไปลากชิกิมาด้วย

.

.

ที่ระเบียงบ้าน

ชิกิยอมออกมา แต่ก็เอาแต่ทำหน้าหงิกแล้วก็บ่น

…เขาเหนื่อย ที่นี่มันร้อน แล้วมันก็สว่างเกินไป… 

ทุกคนดื่มกันไม่หยุด ขวดแล้วขวดเล่า
ขวดไวน์ว่างเปล่า กลิ้งเกลื่อนเต็มไปหมด

นางเอกทึ่งในความสามารถในการดื่มของเหล่าเดมอนสุดๆ

ซาโตรุพยายามรินให้นางเอกดื่มตลอด

เมกุรุขัดขึ้นบอกให้ซาโตรุหยุดซะ! เธอไม่อยากดื่มก็อย่าบังคับให้เธอดื่มสิ!

ซาโตรุไม่สนใจ พยายามแหย่นางเอกต่อ
เขาเอามือไปแตะแก้มเธอ แล้วจับคางเธอเข้ามาใกล้กับเขา

เมกุรุเข้าขัดอีกรอบ บอกให้ซาโตรุปล่อยนางเอกซะ!

ซาโตรุเลยแซวว่าตกหลุมรักนางเอกแล้วหรือไง?

เมกุรุตกใจพูดไม่ออก เขินจนหน้าแดงถึงหูเลย

ชิกิบ่นขึ้นมาอีก เขาเหนื่อย มันร้อน แล้วแสงสว่างเกินไป…

ซาโตรุแซวชิกิว่าบ่นขัดจังหวะตลอดเลย หรือว่าจะเป็นแบบเมกุรุด้วยอีกคน

ชิกิบอก เขาไม่สนใจผู้หญิงกินเก่งแบบนั้นหรอก…

ซาโตรุบอก แล้วอย่างกับเขาจะสนใจผู้หญิงคนไหนกัน

นางเอกเลยบอก หรือว่าชิกิชอบแบบตรงกันข้ามเหรอ? (ชอบเพศเดียวกัน)

ชิกิสำลักไวน์ พ่นออกมาหมดปากหลังจากได้ยินคำถามนางเอก แล้วก็ไอใหญ่

นางเอกหัวเราะตลกเขา แซวว่าเขาเหมือนพ่นเลือดออกมาเต็มปากเลย

ชิกิบอกเป็นความผิดนางเอกล่ะ ที่พูดอะไรโง่ๆแบบนั้น!

นางเอกคิดในใจ ทั้งที่เธอใกล้จะตายแล้วแท้ๆ

แต่ตอนนี้กลับดื่มกินอย่างสบายใจ แบบไม่สนใจอะไรเลย

บางทีเธอก็รู้สึกว่าเหมือนเธอเป็นครอบครัวเดียวกับพวกเขา... ที่บ้านเดมอนนี้

.

.

ที่ห้องนั่งเล่น

หลังทานอาหารเสร็จ นางเอกก็เก็บกวาดทำความสะอาดจานชาม

ส่วนเหล่าเดมอนหลังทานเสร็จก็ไปดื่มกันต่อ 

นางเอกเริ่มชิน พวกนั้นดื่มได้เกินมนุษย์จริงๆ

แล้วเมกุรุก็โผล่มาช่วยเธอล้างจาน เขาถอดถุงมือออกแล้วก็ลงมือล้างจาน

เมกุรุบอกขอโทษนางเอกทีทุกคนเมากันแบบนี้

นางเอกตอบ ไม่เป็นไร เธอรู้สึกสนุกดีออก พ่อแม่เธอไปทำงานต่างประเทศอยู่ตลอด

ส่วนพี่สาวก็แต่งงานไปแล้ว เธอต้องอยู่ตัวคนเดียวเสมอ

เธอก็เลยชอบที่ทุกคนที่นี่ครื้นเครงเฮฮากันตลอดเวลา

เธอรู้สึกเหมือนมีครอบครัวขนาดใหญ่เลย

เมกุรุถาม เธอไม่ได้บอกเรื่องที่เธอจะถูกเผากับพ่อแม่เหรอ?

นางเอกตอบ เธอไม่ได้บอก เธอสัญญาแล้วจะไม่บอกใครนี่
แล้วตอนนี้เธอก็ไม่อยากให้เรื่องของเธอ รบกวนเวลาสำคัญของพี่สาวเธอด้วย

และที่สำคัญถึงเธอพูดไปก็ไม่มีใครเชื่อเธอหรอก มีแต่จะคิดว่าเธอบ้านะสิ

จู่ๆเมกุรุก็จับมือนางเอกแล้วบอก เธอไม่จำเป็นต้องฝืนยิ้มก็ได้…

เธอไม่จำเป็นต้องแกล้งทำเป็นว่าทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้แล้ว

เขามีเรื่องอยากจะถามเธอ ก่อนที่จะโดนซาโตรุขัดอีก

เขาอยากจะถามเธอว่า... เธอคิดยังไงกับพี่ชายเขา?

ผู้หญิงทุกคนที่ได้เข้าใกล้พี่ชายเขาต่างตกหลุมพี่ชายเขา

เพราะพี่ชายเขาเป็นพวกสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ทำอะไรก็ดีไปซะหมด

แต่เขาอยากจะขอแค่นางเอกคนเดียวเท่านั้น

เธอเพียงคนดียวเท่านั้น ที่เขาไม่อยากให้ตกหลุมรักพี่ชายเขาไปอีกคน…

เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน

นางเอกสับสนในคำพูดเมกุรุ เธอเลยถามเขาว่าเขาเมาเหรอ?

เมกุรุตอบเสียงดัง เขาไม่ได้เมา! พร้อมผลักนางเอกติดกำแพง

เมกุรุกำลังจะพูดอะไรสักอย่างขึ้นมา

แต่แล้วจู่ๆห้องทั้งห้องก็มีแสงสว่างขึ้นมาวาบหนึ่ง

แล้วคาเครุก็โผล่มา เขาจ้องหน้าเมกุรุทันที

แล้วคาเครุผลักเมกุรุให้ถอยห่างไป พร้อมบอกให้เขาไปสงบสติอารมณ์ซะ

เมกุรุตอบรับแล้วรีบเดินจากไป

จากนั้นคาเครุก็หันมาจ้องนางเอก

นางเอกคิดในใจ เธอจำสายตาคู่นี้ได้

สายตาที่แสนเย็นชาของเจ้าชายเดมอน ผู้กุมชะตากรรมของเธอ

คาเครุพูดขึ้น เธอคิดว่าจะกล่อมให้เมกุรุพาเธอหนีได้อย่างนั้นเหรอ?

คิดว่าการที่เธอยั่วยวนเขาจะช่วยให้เธอไม่ต้องถูกเผาได้อย่างนั้นเหรอ?

ก็ใช่น่ะสิ เมกุรุยังเป็นแค่เด็กนี่ เหยื่อชั้นดีเลย

ทันทีที่คาเครุพูดจบ
นางเอกก็เลยตบหน้าเขาสุดแรงเกิดของเธอ
แล้วก็สบัดตัวเดินหนีทันที

คาเครุคว้ามือเธอ พร้อมบอกว่า อย่าเข้าใกล้น้องชายเขาอีก

เมกุรุเป็นรัชทายาทคนที่สองต่อจากเขา เขาปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นกับเมกุรุไม่ได้

อย่าสร้างภาระให้มันมากกว่าที่เป็นอยู่เลยนะ

นางเอกถามกลับ การที่เธออยู่ที่นี่มันเป็นภาระมากเลยเหรอ?

คาเครุตอบกลับ ถ้าจะให้เขาตอบล่ะก็ ก็บอกได้คำเดียวว่า ใช่

.

.

ที่สวนในบ้านเดมอน

นางเอกนั่งเศร้าอยู่เงียบๆตามลำพัง

ซาโตรุโผล่เข้ามาหาเธอ พยายามจะให้กำลังใจ

เขาบอกว่า เขาได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นที่ห้องทานอาหารแล้ว

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเมกุรุถูกคาเครุจัดการเข้าแบบนั้น

ถึงมันไม่ใช่เรื่องที่เขาควรจะพูด แต่เขาไม่ชอบที่จะเห็นผู้หญิงนั่งซึมอยู่แบบนี้ 

ซาโตรุเล่าถึงเรื่องของเมกุรุ เวลาเมกุรุที่ไม่ใส่ถุงมือนั้น

ใครก็ตามที่เขาแตะต้อง จะต้องจบลงด้วยความเจ็บปวดเสมอ

แล้วดูเหมือนว่าเมกุรุพยายามจะกอดเธอสินะ เขาคงหยุดตัวเองไม่ได้ในตอนนั้น

เพราะอย่างนั้น คาเครุก็เลยบอกให้เธออย่าเข้าใกล้เมกุรุ

เพราะเขาต้องการปกป้องเธอ เขาไม่ได้ตั้งใจจะบอกว่าเธอเป็นภาระหรอกนะ

นางเอกบอกซาโตรุเป็นคนดีกว่าที่เธอคิดอีกนะ

ซาโตรุหัวเราะถามแล้วเธอเห็นเขาเป็นคนแบบไหนเหรอ?

แล้วซาโตรุก็มองหน้านางเอกแล้วพูดว่า การยอมให้เธอมีชีวิตอยู่ต่อ

อาจจะเป็นเรื่องไม่ดีจริงๆก็ได้ เธอทำให้บ้านนี้เปลี่ยนแปลงไปจริงๆ

ทั้งๆที่เธอเหลือเวลาอีกแค่ 7 วันเท่านั้น แต่เธอก็ทำให้ทุกคนสนใจตัวเธอ

เพราะว่าความเป็นคนดีของเธอ แม้แต่คาเครุก็ยังยอมเปิดใจให้เธอเลย

แต่การที่เดมอนสนิทสนมกับมนุษย์ มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลยนะ

แล้วคาเครุก็โผล่มาที่สวน

ซาโตรุเลยรีบหนีไปก่อนที่จะโดนคาเครุบ่นอะไร

คาเครุเดินตรงเข้ามาหานางเอก แล้วบอกเธอนั่งอยู่ตรงนี้ ไม่หนาวเหรอ?

และเขาก็ถอดแจ็คเก็ตส่งให้เธอใส่

แล้วคาเครุก็พูดขึ้นว่า เขาไม่ควรตวาดใส่เธอไปแบบนั้นเลย... เขาขอโทษ...

การประชุมตลอดทั้งวันแบบนี้ทำให้เขารู้สึกเพลีย หงุดหงิดไปหน่อย

คาเครุนั่งลงข้างๆนางเอกแล้วบอกเธอว่า ตั้งแต่เธอมาที่นี่ เขาก็รู้สึกเปลี่ยนไป…

นางเอกบอก เธอขอโทษ...

คาเครุบอก มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกนะ...

นางเอกก็เลยถามเขา ตัวตนที่แท้จริงของเขาคือคนไหนเหรอ?

 'เจ้าชายเดมอนผู้น่าหวาดกลัว' หรือ 'เพื่อนร่วมงานผู้แสนใจดี' กันแน่?

แล้วคาเครุก็เอานิ้วแตะที่ปากเธอเพื่อให้เธอหยุดพูด

เขาบอกนางเอกว่า เธอไม่จำเป็นต้องรู้จักตัวตนเขาหรอก

นางเอกคิดในใจ ถึงแม้เขาจะพูดแบบนั้น แต่ก็ไม่รู้ทำไมส่วนหนึ่งของใจเธอ

ก็เรียกร้องอยากจะรู้จักเขาให้มากกว่านี้ ทำไมกันนะ...?

ที่บริษัท ช่วงเวลาทำงาน 

คาเครุกำลังเตรียมตัวจะไปพรีเซนงานที่บริษัทลูกค้า

แต่แล้วก็มีคนมาแจ้งว่าผู้ช่วยของเขาไม่ว่าง ไม่สามารถมาบริษัทได้

คาเครุก็เลยบอกเขาจะเอานางเอกไปเป็นผู้ช่วยแทน
แล้วก็สั่งให้เธออ่านเอกสารที่จะพรีเซนซะ

.

.

หลังพรีเซนเสร็จ ทั้งคู่ก็ไปทานอาหารกลางวันด้วยกันที่สวนสาธารณะ

.

.

ที่สวนสาธารณะ

หลังทั้งคู่ทานอาหารกลางวันเสร็จ และนั่งพักผ่อนกันอยู่

ก็มีกลุ่มเด็กอนุบาลเข้ามาเล่นของเล่นในสวนสาธารณะ

คาเครุทำหน้าแปลกๆทันที ที่เห็นเด็กๆ

นางเอกถามเขาเป็นอะไรเหรอ?

คาเครุบอก เขาไม่ค่อยถูกกับเด็ก พวกนั้นเสียงดัง แล้วก็ซนอย่างกับลิง

นางเอกเลยแซวเขา เจ้าชายเดมอนผู้สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ

มีจุดอ่อนที่บ้าจี้ กับไม่ถูกกับเด็ก เป็นเจ้าสำนวน

แต่รสนิยมเสื้อผ้าแย่ไปหน่อยนะ แล้วก็หัวเราะ

นางเอกบอกเมกุรุเล่าเรื่องของเขาให้เธอฟัง
ผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาหาเขา ไม่เคยปฏิเสธเขาสักราย
เพราะว่าเขาเป็นพวกสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ทำอะไรก็ดูดีเสมอ

แต่ตอนนี้ไม่อีกแล้ว ตอนนี้เขาไม่ได้สมบูรณ์แบบอีกแล้ว แล้วก็หัวเราะลั่น

คาเครุเขินบอกนางเอก ให้เงียบซะ! เรื่องของเขา!

นางเอกถามต่อ เขาก็มีประสบการณ์แย่ๆกับผู้หญิงเหมือนคนอื่นด้วยเหรอ?

คาเครุตอบ ก็ไม่เชิงว่าเป็นเรื่องแย่ๆ แต่เขาไม่ค่อยอยากเชื่อพวกผู้หญิงสักเท่าไร

พวกนั้นชอบปิดบังความจริงไว้ สิ่งที่พูดกับสิ่งที่คิดไม่เคยตรงกันเลยสักครั้ง

นางเอกนึกถึงคำที่เขาเคยพูดไว้

'พวกผู้หญิงที่เข้าหาเขา ต่างก็หวังแค่ตำแหน่งควีนเท่านั้น'

แล้วคาเครุก็บอกนางเอกไม่กินผลไม้ถ้วยล่ะ
เขาก็เอาส้อมหั่นสัปปะรส แล้วบอกให้เธอทานซะ

นางเอกบ่นออกคำสั่งกับเธออีกแล้ว

เขาเลยหมั่นไส้เอาสัปปะรสยัดปากเธอซะ
แล้วก็หัวเราะ บอกเหมือนกับป้อนอาหารปลาเลย

นางเอกเลยจักจี้เขาเพื่อเอาคืน

คาเครุพยายามดิ้นรน ต่อต้านเธอ แต่แล้วผลคือ...

คาเครุจับมือนางเอกกดลงกับพื้น!

ทั้งคู่เงียบไม่พูดอะไร เอาแต่จ้องมองหน้ากันและกันชั่วครู่หนึ่ง

แล้วคาเครุก็บอกให้เธอลุกขึ้นซะ หญ้าติดหลังหมดแล้ว

แล้วทันใดนั้นทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงคุ้นๆดังขึ้น

เสียงของเรนนั่นเอง! เขากำลังเดินเข้ามาในสวนสาธารณะแล้วด้วย!

คาเครุรีบโอบตัวนางเอก แล้วก็กระโดดขึ้นไปอยู่บนยอดของต้นไม้สูง

.

 .

นางเอกตื่นเต้น เขาบินได้ด้วย!

คาเครุบอกให้เธอเงียบซะ เขากำลังพยายามปกปิดร่องรอยของเธออยู่

.

.

ด้านข้างล่าง

เรนบ่น เขารู้สึกได้ถึงกลิ่นผู้ถูกเผาแถวนี้นะ อยู่ที่ไหนน้า? เขาพยายามเดินหา

แล้วเขาก็ไปสะดุดตาเข้า นั่น! เอ๊ะ! นั่นไอศครีมนี่? เขารักไอศครีมที่สุด!

เขารีบพุ่งตรงเข้าไปหาไอศครีมอย่างไม่รีรอ

.

.

ด้านข้างบน

คาเครุขำ แองเจิ้ลผู้คลั่งไอศครีมอย่างนั้นเหรอ? ได้ไอศครีมช่วยไว้นะเนี่ย...

เขากางม่านบาเรียไว้แล้ว แต่เรนก็มีจมูกที่ไวมากเหมือนกัน...

แล้วจู่ๆนางเอกก็รู้สึกว่าเธอเริ่มจะหน้ามืด

แล้วทันใดนั้นเธอก็หลุดมือคาเครุร่วงหล่นลงไป

คาเครุตกใจรีบตามลงไปคว้าเธอ แล้วทั้งคู่ก็ตกลงที่พุ่มไม้ด้วยกัน

คาเครุเอาตัวรองรับแทนเธอ เธอเลยไม่เป็นอะไรมาก

แต่เขานอนหลับตาไม่ขยับอยู่ข้างๆเธอ

นางเอกตกใจรีบเขย่าตัวเขา บอกเขาอย่าตายนะ!

คาเครุลืมตาขุึ้นแล้วบอก เดมอนไม่ตายง่ายๆ เพราะเรื่องแบบนี้หรอกนะ

เขาหยุดตัวกลางอากาศก่อนที่จะโดนร่วงลงมา

นางเอกเงียบ เอาแต่จ้องหน้าเขา

คาเครุถาม นางเอกไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม?

นางเอกยังคงจ้องหน้าเขาอยู่ ทำท่าจะพูด แต่พูดไม่ออก

คาเครุบอกให้เธอพูดอะไรหน่อยสิ? เงียบทำไม?

แล้วนางเอกก็น้ำตาไหลออกมา

คาเครุตกใจถาม เธอร้องไห้ทำไม? เจ็บตรงไหนเหรอ?

นางเอกน้ำตาไหลไม่หยุด ปากก็สั่นพูดไม่เป็นคำ

คาเครุเลยบอก พูดให้มันรู้เรื่องหน่อยสิ

เขาจะรู้ว่าเธอเป็นอะไรได้ยังไง ถ้าเธอเอาแต่ร้องไห้แบบนี้!

นางเอกเลยบ่อน้ำตาแตก ร้องโฮออกมา เธอนึกว่าเขาตายแล้วซะอีก!

คาเครุบอก ตอนอยู่โรงพยาบาล เธอพยายามกลั้นน้ำตาไว้นี่

นางเอกคิดในใจ ใช่ ตอนนั้นเธอพยายามจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมา

แล้วเขาก็เอาผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาเธอ

พร้อมบอกต้องมาดูแลมนุษย์ผู้หญิง… นี่เขาต้องลดตัวลงมาขนาดนี้เลยเหรอ...

นางเอกถาม เธอเป็นภาระให้เขามากเลยเหรอ?

คาเครุบอก ไม่นี่ อยู่กับเธอแล้วก็สนุกดี

เขาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบเธอมาก่อน ผู้หญิงที่กล้าตบเขาหรือร้องไห้ให้เขา

เธอเป็นผู้หญิงที่แปลกจริงๆ

.

.

ตกตอนเย็น หลังเลิกงาน

คาเครุชวนนางเอกไปเล่นโบว์ลิ่งกัน เพราะซาโตรุบอกเขาว่ามันเป็นกีฬาที่สนุกมาก

.

.

ที่ลานโบว์ลิ่ง

เนื่องจากคาเครุไม่เคยเล่นมาก่อน นางเอกเลยชนะเอาๆ

จนคาเครุเริ่มหงุดหงิดที่แพ้ติดๆ เขาบ่นออกมา คะแนนเขาต่ำตลอดเลย

นางเอกเริ่มคิด คาเครุนี่ทำตัวเหมือนเด็กๆนะ ชอบเอาชนะ ไม่ยอมแพ้ใคร

เธอเลยบอก มาเพื่อเล่นกันสนุกๆ อย่ามัวแต่คิดเรื่องการแข่งขันเลยน่า

คาเครุบอกปฏิเสธ เขาไม่ยอมเด็ดขาด ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องชนะเธอให้ได้!

พอถึงคราวนางเอกโยน นางเอกบอกคราวนี้เธอจะสไตร์คให้ดู

เธอเตรียมตัวโยน พอจังหวะปล่อยลูกนั้น…..

คาเครุเข้าคว้านางเอกจากข้างหลัง!

นางเอกตกใจเสียจังหวะ ปล่อยลูกร่วงลงพื้น

นางเอกหันมาต่อว่าคาเครุ แต่เขาไม่สนใจ

ถึงคราวคาเครุโยน เขาจับลูก เตรียมพร้อมจะโยน แล้วก็....

นางเอกก็เข้าจักจี้เขา

คาเครุตกใจทำลูกโบว์ลิ่งร่วงหลุดมือไป

เขาหันกลับมามองหน้านางเอก พร้อมจะเอาเรื่อง

นางเอกไม่สน เธอบอก ตาต่อตา! ฟันต่อฟัน!

คาเครุเลยเอามือสองข้างบี้หน้านางเอก เพื่อเอาคืน

ทั้งสองคนแหย่กันไม่หยุด

คนรอบข้างเริ่มมองสนใจ แซวว่าคู่รักหยอกล้อกัน

แต่คาเครุไม่สนใจ บอกถึงตานางเอกแล้ว ให้นางเอกไปโยนซะ

นางเอกจับลูกแล้วโยน แต่มัน....  ลูกกลับย้อนศรกลับมา!

นางเอกตกใจอึ้งสุดๆ

คาเครุยิ้มชอบใจบอกเธออย่าดูถูกพลังของเดมอนสิ

คนที่ลานโบว์ลิ่ง ต่างสนใจกับสิ่งที่เห็น

คาเครุไม่สนใจ เขาบอก ถ้าเขาสไตร์คตานี้ เขาก็จะชนะ

เขาเดินไปจับลูกแล้วเตรียมพร้อมจะโยน

นางเอกก็อยู่ข้างหลังเขา เตรียมพร้อมจะจักจี้เอาคืนเขาเหมือนกัน

แล้วทันใดนั้น.... พินทั้งหมดล้มลง!
โดยที่เขายังไม่ทันจะได้โยน

เขาหันกลับมาบอกเธอ คิดว่าเขาจะติดกับเธอรอบสองเหรอ

คนทั้งลานโบว์ลิ่งต่างตกใจ จู่ๆพินทั้งหมดล้มลงเอง!

คาเครุหัวเราะแล้วบอก เป็นอุบัติเหตุที่เหลือเชื่ออะไรอย่างนี้

นางเอกมองหน้าเขา แล้วคิดในใจ ไม่ใช่ไม่น่าเชื่อหรอก

แต่มันไม่มีทางเป็นไปได้เลยต่างหาก!

คาเครุยิ้ม บอกเขาชนะแล้ว ทีนี้ก็กลับบ้านกันได้แล้ว เขารู้สึกสบายใจล่ะ

.

.

ระหว่างทางกลับ

คาเครุซื้อไอศครีมให้นางเอกทาน

นางเอกถามคิดว่าไอศครีมจะชดเชยเรื่องที่เขาโกงเธอได้อย่างนั้นเหรอ?

คาเครุตอบเปล่า แค่เขารู้สึกดีที่ชนะได้ก็แค่นั้น

นางเอกบ่น หงุดหงิดกับเรื่องแค่นี้ ช่างเป็นเจ้าชายที่ทำตัวเป็นเด็กจริงๆ

คาเครุเถียงกลับ เด็กคนเดียวที่เขาเห็นอยู่แถวนี้

ก็มีแต่เด็กที่เดินถือไอศครีมไปมานะ

นางเอกเลยชวนเขากินไอศครีมไหม?

คาเครุตอบรับ แล้วกัดไอศครีมของเธอทาน

นางเอกอึ้ง เขากัดไอศครีมเดียวกับเธอ!

แล้วเขาก็บอกให้นางเอกมาทางนี้

พร้อมเอามือโอบไหล่ให้เธอมาอีกฝั่งของริมฟุตบาท

นางเอกบอกดูเป็นสุภาพบุรุษจังนะ

คาเครุบอกเขาไม่ได้เป็นสุภาพบุรุษ แต่เธอต่างหากที่เป็นพวกงี่เง่า

เดินเหม่อลอยแบบนั้น เดี๋ยวก็โดนรถชนไปหรอก

เขามีหน้าที่ดูแลคนงี่เง่าไม่ให้เป็นอะไรไป

นางเอกคิดการกระทำกับความคิดของเขาดูสวนทางกันจังนะ

บางทีช่องว่างระหว่างเธอกับเขาอาจจะแคบลงมานิดหนึ่งแล้วก็ได้นะ

.

.

ที่หน้าบ้านเดมอน

คาเครุสั่งให้นางเอกอย่าบอกใครเรื่องที่เขาใช้พลังที่ลานโบว์ลิ่งวันนี้

นางเอกแหย่กลับ บางทีนะ...

คาเครุเลยหยิกแก้มเธอขู่เธอ

นางเอกเจ็บรีบตอบกลับ รู้แล้ว ไม่บอกๆ

แล้วเมกุรุก็โผล่มา บอกทั้งสองคนดูสนิทกันดีจังนะ

คาเครุมองหน้าเมกุรุ

เมกุรุถามคาเครุว่าไม่เป็นไรเหรอ? ที่เขาตามติดนางเอกขนาดนี้?

คาเครุบอก เขาก็แค่ทำหน้าที่คอยเฝ้าดูเธอ ก็แค่นั้น

เมกุรุทำหน้าหงิกใส่คาเครุ แล้วตวาดใส่เขา
เขาเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอว่าไม่ต้องใจดีกับนางเอก!

คาเครุตอบแบบนิ่งๆ เขาก็ไม่ใช่ใจดีกับนางเอกซะหน่อยนี่

แล้วเมกุรุก็บอก เขาไม่ยอมให้คาเครุได้นางเอกไปเด็ดขาด

คาเครุทำหน้าสับสนกับสิ่งที่เมกุรุพูดแล้วบอกว่า ไม่มีใครจะได้นางเอกไปซะหน่อย

เมกุรุตอบอย่างมั่นใจ สำหรับในตอนนี้นะ...

เมกุรุกระแทกเท้าเข้าบ้านด้วยความหงุดหงิด ปิดประตูเสียงดังลั่นบ้าน

จนทุกคนในบ้านตกใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา

ซาโตรุถาม เขาเป็นอะไรมาเหรอ? ทำไมทำหน้าน่ากลัวแบบนั้นล่ะ

เมกุรุระเบิดอารมณ์ ก็คาเครุน่ะสิ ทำตัวเป็นคนเสแสร้ง

แล้วก็ยังทำเป็นเฉย ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอีก

คาเครุเดินตามเข้าบ้านมาเงียบๆ ไม่พูดอะไร

เมกุรุระเบิดอารมณ์ต่อ คาเครุบอกให้ทุกคนไม่ต้องทำดีกับนางเอก แต่ดูตัวเขาสิ...!

ซาโตรุพูดขึ้น ก็คาเครุทำหน้าที่จับตาดูนางเอกอยู่นี่นา

เมกุรุตวาดกลับ คาเครุกำลังสนุกกับที่ได้อยู่กับนางเอกต่างหาก!

เขาไม่ได้สนใจทำหน้าที่อะไรสักนิดเลย!

คาเครุยังคงเงียบ ไม่พูดอะไร...

เมกุรุพูดต่อ เขาคิดว่าคาเครุก็เหมือนเขานั่นล่ะ คาเครุน่ะ กำลังตกหลุม--!

พอได้แล้ว! จู่ๆคาเครุก็ตวาดขึ้นมาเสียงดัง

เมกุรุเลยหุบปาก กลืนคำพูดที่จะพูดออกมากลับเข้าไป

แล้วคาเครุก็ขอตัวขึ้นห้องไป

นางเอกเริ่มคิด ตัวตนของเธอ ทำให้เมกุรุกับคาเครุต้องมีปัญหากัน

ชีวิตที่เหลืออยู่ของเธอกลับกลายเป็นภาระให้กับพวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ...

.

.

เช้าวันต่อมา
วันที่ 5 ก่อนถูกเผา

คาเครุสั่งให้เมกุรุทำหน้าที่ดูแลนางเอกในวันนี้

เขาบอก เขาจะลองเชื่อใจเมกุรุให้ลองทำหน้าที่แทนเขาดูสักครั้ง

แต่จำไว้ ห้ามทำอะไร ทรยศต่อพวกเขาโดยเด็ดขาด

เมกุรุตอบรับอย่างดีใจ เขาเข้าใจแล้ว ขอบคุณที่เชื่อใจเขา

นางเอกรู้สึกโล่งใจที่เห็นพี่น้องเข้าใจกันได้

เมกุรุถามต่อ แล้ววันนี้คาเครุไม่ไปบริษัทเหรอ?

คาเครุบอก พ่อเรียกตัวเขาให้กลับไปสวรรค์ด่วน เพื่อเข้าประชุมกับพวกรัฐมนตรี

หลังคาเครุออกจากบ้านไปแล้ว

ซาโตรุกับฮารุฮิโตะก็เล่าให้นางเอก ฟังถึงเรื่องโลกของเดมอน

โลกของเดมอนก็ไม่ต่างอะไรมากนัก กับโลกของมนุษย์

มีระบอบการปกครองที่มีกษัตริย์เป็นผู้มีอำนาจสูงสุด

ซึ่งก็คือเดมอนคิง (Demon King)
ผู้เป็นกษัตริย์ ปกครองเหล่าเดมอนทั้งปวง

แล้วรองลงมาก็เป็นพวกรัฐมนตรี และก็รัฐสภา ตามลำดับ

แล้วฮารุฮิโตะกับซาโตรุก็บอกนางเอกว่า

พวกเขาเดาว่าวันนี้คาเครุจะต้องถูกลากไปคลับเลาจน์ด้วยแน่ๆ

คลับเลาจน์ชั้นสูงที่เต็มไปด้วยสาวสวยโฮสเทส (Hostess)

ซึ่งสาวๆที่นั่นทุกคนต่างจ้องจะจับคาเครุกันทั้งนั้น

แล้วซาโตรุก็บอกนางเอกไม่ต้องคิดมากไปหรอก

เพราะยังไงมันก็แค่ร่างกายคาเครุเท่านั้นเอง

นางเอกคิดทวนในใจ

คลับเลาจน์... สาวสวยโฮสเทส... แค่ร่างกาย...

.

.

ช่วงพักกลางวัน

เมกุรุดีใจที่ได้ออกมาทานอาหารกับนางเอกกันตามลำพัง

เขาชวนเธอคุย แต่เธอกลับเงียบ เหม่อลอย

พอเมกุรุทัก เธอก็ขอโทษ เธอใจลอยไปหน่อย

เมกุรุเลยถามนางเอกกำลังคิดถึงคาเครุอยู่เหรอ?

ผิดหวังที่ได้เขาเป็นคนดูแลแทนอย่างนั้นเหรอ?

นางเอกรีบปฏิเสธ ไม่ใช่แบบนั้น

เธอคิดในใจ เมกุรุก็เป็นเด็กดี แต่เธอกลับรู้สึกเหงาที่คาเครุไม่อยู่ด้วย
นี่เธอเป็นอะไรกันนะ...?

เมกุรุบอก ถ้าเธอตกหลุมรักพี่ชายเขา ท้ายที่สุดเธอก็จะมีแต่ความเสียใจ

พี่ชายเขาไม่มีวันที่จะทรยศต่ออาณาจักรโดยเด็ดขาด

แล้วเมกุรุก็ถามนางเอกว่า พี่ชายเขาไม่เคยบอกเหรอ?

กฏเหล็กของเหล่าเดมอน

'เดมอนห้ามตกหลุมรักมนุษย์โดยเด็ดขาด'

นางเอกเงียบ เธอคิดในใจ เธอรู้... เธอรู้อยู่แล้ว... เธอรู้มาตั้งแต่แรกแล้ว

ต่อให้เธอชอบเขาแค่ไหน เขาก็ไม่มีวันตอบกลับความรู้สึกเธอได้...

.

.

ที่บ้านเดมอน - ห้องของนางเอก

คาเครุยังไม่กลับมา นางเอกรู้สึกเหงา นั่งถักนิตติ้งอยู่ลำพังในห้อง

แล้วเมกุรุก็เข้ามาบอกมีเรื่องจะคุยกับนางเอก

เมกุรุบอก หลังจากอยู่กับเธอมาทั้งวัน เขาก็คิดได้แล้วว่า... เขาชอบเธอ

นางเอกอึ้ง เงียบไปสักพัก แล้วตอบกลับไปว่า เธอจะถูกเผาในไม่ช้านี้แล้วนะ

เหลืออีกแค่ 5 วันเธอก็จะหายไปจากโลกใบนี้ เขาก็รู้ไม่ใช่เหรอ?

เมกุรุยิ้มแล้วบอก เขาสามารถทำให้เธอมีชีวิตอยู่ต่อได้

ถ้าเธอหนีไปกับเขา ทั้งสองคนหนีไปที่ไหนด้วยกันสักแห่งหนึ่ง
ที่ๆไม่มีใครตามพบเจอ!

นางเอกถามกลับ ถ้าทำแบบนั้น แล้วตัวเขาล่ะ? จะเป็นยังไง?

เมกุบอก เขาก็อาจจะต้องถูกเนรเทศ แล้วก็ถูกริบอำนาจของเดมอนคืน

นางเอกเงียบไม่ตอบใดๆ...

เมกุรุพูดต่อ แต่นั่นก็ทำให้เขาสามารถสัมผัสเธอได้โดยตรงด้วยสองมือของเขา…

เขาอยากจะสัมผัสเธอ อยากกอดเธอ... นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกอะไรแบบนี้!

แล้วเมกุรุก็จับไหล่นางเอกด้วยมือซ้าย พร้อมบอกเธอให้เธอเลือกเขา
ได้โปรด! เลือกเขา! ไม่มีใช่พี่ชายเขา--!

แล้วจู่ๆประตูก็เปิดขึ้น ขัดจังหวะการพูดของเมกุรุ

ชิกิเดินหาวเข้ามา แล้วบอก นี่เขาง่วงจนเข้าห้องผิดเลยเหรอเนี่ย?

แล้วก็มองไปที่เมกุรุกับนางเอก ถามว่าทั้งคู่กำลังทำอะไรกันอยู่เหรอ?

เมกุรุไม่ตอบอะไร เขาปล่อยมือจากเธอ แล้วรีบออกไปจากห้อง

 นางเอกถามชิกิเขาง่วงจนเข้าห้องผิดจริงเหรอ?

ชิกิบอก เธอโง่หรือเปล่า เขาจะเข้าห้องผิดได้ยังไงกัน

นางเอกคิดในใจ ถ้าอย่างงั้นเขาก็คงได้ยินที่เมกุรุคุยกับเธอ ก็เลยเข้ามาสินะ

ชิกิพูดขึ้น เมกุรุมองโลกในแง่ดีเกินไป

มันไม่มีทางที่เขาจะไปมีชีวิตใหม่ได้ หลังจากถูกเนรเทศหรอกนะ

ถ้าเขาหนีไปแบบนั้น เหล่าเดมอนก็จะตีตราเขาว่าเป็นคนทรยศ

แล้วก็ไล่ล่าเขาไปตลอดทั้งชีวิต

ซึ่งคาเครุก็ไม่ยอมลดละง่ายๆด้วยเช่นกัน

แล้วการหนีไปแบบนั้น แถมยังหลบซ่อนผู้ถูกเผาอีก ในกรณีนี้...

นางเอกถามอย่างตื่นตกใจ จะเกิดอะไรขึ้นกับเมกุรุเหรอ?

ชิกิตอบ เขาจะต้องถูกริบอำนาจคืน แล้วบางที...

ก็อาจจะ... ต้องถูกประหารชีวิตด้วย

นางเอกตกใจ พูดอะไรไม่ออก...

ชิกิพูดต่อ เดมอนคิงก็จะต้องสูญเสียทายาทผู้สืบราชสมบัติทั้งสองไป

ที่นี้เผ่าพันธุ์เดมอนก็คงจะต้องถึงกาลอวสานอย่างแน่นอน

มันก็ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวข้องกับมนุษย์อย่างพวกเธอหรอก

แต่สำหรับเดมอนอย่างพวกเขา มันเป็นปัญหาใหญ่มากเลยทีเดียว

เพราะฉะนั้นไม่ว่ายังไงเขาต้องหยุดเมกุรุให้ได้

นางเอกถาม แล้วชิกิจะบอกเรื่องนี้กับคาเครุไหม?

ชิกิบอก เขายังไม่บอกในตอนนี้หรอก
เขาไม่อยากทำให้พี่น้องต้องมาบาดหมางกันเอง

แล้วด้วยสถานะของทั้งคู่ คงจะไม่ดีแน่ ถ้าเหล่ารัชทายาทจะมาต่อสู้กันเอง

แล้วชิกิขอตัวไปดูเมกุรุก่อน

นางเอกพูดขึ้นก่อนเขาจะไป ท่าทางเธอจะเป็นภาระของทุกคนที่นี่จริงๆสินะ

ชิกิตอบ ใช่ อย่างมากเลยด้วย

 

นางเอกมองตาชิกิอย่างไม่หลบสายตา พร้อมบอกเขาว่า
เธอไม่คิดที่จะหนีหรอกนะ เธอยอมรับชะตากรรมของเธอ

เธอไม่อยากจะสร้างภาระให้ทุกคนไปมากกว่านี้

ชิกิเงียบแล้วพูดขึ้นว่า

เธอเป็นมนุษย์ที่แปลกพิลึก ไม่เหมือนมนุษย์คนอื่นจริงๆ

ถ้าสิ่งที่เธอคิดแล้วพูดออกมาเป็นความจริงนะ
แต่เขาไม่ค่อยอยากจะเชื่อใจพวกมนุษย์สักเท่าไรหรอก
.
.

ตกกลางดึก นางเอกออกมาจากห้องนอน

 แล้วเห็นไฟห้องนั่งเล่นเปิดอยู่ เธอเลยคิดว่าคาเครุกลับมาแล้ว

เธอลงมาเจอคาเครุนั่งสูบบุหรี่อยู่ เธอถามเขาคงเหนื่อยสินะ

คาเครุตอบเธอคิดอย่างนั้นเหรอ ก็คงใช่มั้ง แล้วเขาก็คลายเนคไทออก

นางเอกถามต่อ เขาไปดื่มหลังประชุมมาเหรอ?

คาเครุบอก ต้องบอกว่าเขาถูกบังคับให้ดื่มมากกว่านะ

นางเอกถามอีก เขาดื่มไปแค่ไหนเหรอ?

คาเครุตอบ พวกนั้นเปิดแชมเปญ 5 ขวด ให้เขาคนเดียว

แล้วนางเอกก็เดินไปนั่งข้างๆคาเครุ ที่โซฟา

เธอถามเขาว่า เขาไปคลับเลาจน์มาด้วยเหรอ?

คาเครุทำตาโตถามว่านางเอกรู้ได้ยังไง? พวกซาโตรุบอกเธอเหรอ?

นางเอกคิดในใจ ที่จริงเธอไม่ควรจะถามเขาเลย

เธอรู้ตัวว่าเธอไม่ควรถามเขาเรื่องนี้ แต่เธอก็หยุดตัวเองไม่ได้จริงๆ

นางเอกพูดต่อ ที่คลับเลาจน์คงจะมีสาวสวยโฮสเทสเยอะเลยสินะ

แล้วเธอก็ถามเขาแบบอ้ำๆอึ้งๆ
สาวโฮสเทส... พวกเขาแบบ... ได้แบบ...ชวนเขาไป...นั้น...ไหม?

คาเครุมึนงง นางเอกต้องการถามอะไรกัน? แบบอะไร? พวกนั้นทำไม?

นางเอกเงียบไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาดี

แล้วคาเครุก็ยิ้มบอกนางเอกต้องการจะถามเขาว่า
หลังจากงานเลี้ยงเลิกแล้ว สาวๆพวกนั้นได้ขอไปต่อกับเขาไหมน่ะเหรอ? 

นางเอกพูดต่อแบบตะกุกตะกัก

เรื่องแบบนั้น มัน...มันเป็นเรื่องปกติสำหรับเขามากเลยเหรอ?

แม้ว่าคนคนนั้นจะไม่ใช่คนที่เขาชอบก็ตามด้วยน่ะเหรอ

แล้วทันใดนั้น เขาก็ดึงผมนางเอก

นางเอกเจ็บบอกให้เขาปล่อย

คาเครุถามนางเอก ไม่คิดบ้างเหรอว่าเธอข้ามเส้นเรื่องของเขาอีกแล้ว?

นางเอกพูดไปบ่นเจ็บไป เธอคิดว่าเขาไม่ชอบผู้หญิงที่ข้ามเส้นซะอีก!

คาเครุตอบ ใช่ เขาไม่ชอบ แต่เขาจะตอบคำถามของเธอให้ฟัง

ที่คลับเลาจน์มีสาวสวยมากมายจริงๆ

แล้วก็เหมือนทุกที เขาได้รับคำชวนไปต่อที่โรงแรมด้วยกันเสมอ

นางเอกเงียบ...

คาเครุบอก รวดเร็วและเข้าใจง่ายดีใช่ไหม?

แล้วนางเอกก็ต่อว่าเขา แย่ที่สุด! แล้วลุกขึ้นจากโซฟา

แต่คาเครุก็คว้ามือเธอไว้แล้วพูดว่า

แต่เขาก็ไม่ได้ไป เขาปฏิเสธพวกนั้นหมด แล้วตอนนี้เขาก็อยู่ที่นี่

นางเอกถาม แล้วทำไมเขาถึงทำแบบนั้นล่ะ?

คาเครุบอก ก็ไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษนี่

แล้วเขาก็ลุกขึ้นเอามือวางที่ไหล่เธอแล้วบอก หลับฝันดี

และก็โน้มตัวลงมา จูบหน้าผากนางเอก

นางเอกตกใจ แล้วคาเครุก็เดินไป

นางเอกยืนอึ้ง คิดในใจหรือว่าเขาเมากันนะ?

แล้วคาเครุก็พูดก่อนที่เขาจะไป แชมเปญ แค่ 5 ขวด ทำให้เขาเมาไม่ได้หรอกนะ

นางเอกคิดกับตัวเอง เมกุรุก็คนหนึ่งแล้ว... แล้วตอนนี้ก็คาเครุอีกคน...

4 วันก่อนถูกเผา

คาเครุกับนางเอกไปทำงานด้วยกัน

ระหว่างทางเจอกับพี่เขย สามีของมาโกโตะเข้า

นางเอกแนะนำให้คาเครุกับพี่เขยได้รู้จักกัน

พี่เขยทักทายคาเครุด้วยใบหน้าแจ่มใสแล้วบอก มาโกโตะตื่นเต้นไม่หยุด

เอาแต่พูดถึงแฟนสุดเพอร์เฟคของนางเอกตลอดเวลาเลย

มาโกโตะคิดไปไกลถึงขั้นทั้งคู่ได้แต่งงานกัน ก็คงจะเป็นเรื่องดีไม่ใช่น้อย

แล้วเขาหยุดพูดแล้วบอก เขาขอโทษที่เขาพูดมากเกินไป

แล้วพี่เขยก็บอกนางเอก มาโกโตะเป็นห่วงนางเอกอยู่เสมอเลยนะ

เธอเอาบอกเขาทุกวันว่านางเอกควรจะมีความสุขได้แล้ว

นางเอกไม่รู้ว่าเธอควรจะตอบอะไรออกไปดี

แล้วคาเครุก็โอบไหล่นางเอกแล้วบอกกับพี่เขย

เขาคบนางเอกอย่างจริงจัง และตั้งใจจะแต่งงานด้วยในสักวันหนึ่ง

พี่เขยยิ้มดีใจกับคำพูดของคาเครุ

ทั้งสามพูดคุยกันเรื่องของสุขภาพของโมโกโตะและลูกในท้อง

แล้วพี่เขยก็ขอตัวจากไป

คาเครุชมพี่เขยของนางเอกว่าเป็นคนดีนะ พี่สาวเธอคงมีความสุขน่าดู

แล้วเขาก็ขอโทษเรื่องที่พูดไปเมื่อสักครู่ เขาหลุดปากออกไปตามสถานการณ์น่ะ

นางเอกบอก ไม่เป็นไรหรอก ตราบใดที่พี่สาวของเธอมีความสุขอยู่

แค่นั้นก็เพียงพอ สำหรับเธอแล้ว

.

.

ที่บริษัท

ระหว่างที่นางเอกกำลังทำงานอยู่ มือถือเธอก็ดังขึ้น ชิกิโทรมาหาเธอ

ชิกิพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่งัวเงียสุดๆ

เมกุรุวางยาเขา เมกุรุรู้ตัวแล้วว่ากำลังถูกเขาจับตาดูอยู่

ก็เลยแอบเอายานอนหลับให้เขากิน เขาเจอแผงยานอนหลับในถังขยะ

แต่เขานอนอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว เพราะงั้นยาไม่มีผลกับเขาหรอก…

แต่ว่า... ทำไม..... ตอนนี้ตาของเขาหนักจังเลย…

นางเอกตกใจถามว่าเขาเป็นอะไรไหม? ด้วยความเป็นห่วง

ชิกิบอก ไม่ต้องสนใจเขา... ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ที่บ้านเดมอนเลย...

แล้วเขาก็ติดต่อคาเครุไม่ได้ เธอต้องพยายามติดต่อคาเครุ--

แต่ไม่ทันจะที่ชิกิจะพูดจบประโยค

นางเอกก็ถูกใครบางกระชากมือถือออกจากมือเธอ

นางเอกหันไปดูพบว่าเป็น เมกุรุ!

เมกุรุชวนนางเอกให้หนีไปจากที่นี่! แล้วก็ดึงมือนางเอกไปกับเขา

ระหว่างทาง เธอพยายามต้านเมกุรุมาตลอดแต่เธอต้านแรงเขาไม่ไหว

เมกุรุบอกให้นางเอกเงียบๆหน่อย เดี๋ยวถูกแองเจิ้ลจับได้นะ!

นางเอกพยายามกล่อมเมกุรุ

เมกุรุถามเธอกลับ เธอไม่อยากอยู่ต่อเหรอ?

นางเอกคิดในใจ แน่นอน เธออยากจะมีชีวิตอยู่ต่อ....

แต่เธอไม่อยากใช้ประโยชน์จากความรู้สึกของเมกุรุที่มีต่อเธอ

แล้วอีกอย่างมันก็คงจะต้องสร้างปัญหาใหญ่ให้กับคาเครุอย่างแน่นอน

เมกุรุพูดขึ้น เขาจะปกป้องเธอเอง! ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม! ดังนั้น--

นางเอกตัดบทเขา เธอขอโทษ...เมกุรุ ปล่อยเธอไปเถอะ...

เธอไม่เคยคิดอยากจะเปลี่ยนโชคชะตาของเธอเลย

แล้วจู่ๆก็มีเสียงคุ้นๆ ดังขึ้น เรนโผล่มา!

เมกุรุพยายามปกป้องนางเอกด้วยม่านบาเรีย

แต่พลังของเขายังไม่แกร่งพอ ม่านบาเรียของเขาอ่อนเกินไป

เรนรู้สึกได้ถึงกลิ่นของผู้ถูกเผาและม่านบาเรียบางๆที่กางไว้

เขาเตรียมจะทลายม่านบาเรีย

แต่แล้วจู่ๆ ก็มีน้ำฉีดพุ่งเข้ามาใส่เรน

นางเอกตกใจ น้ำมาจากไหนกัน? เธอมองหาที่มาของน้ำ

ก็พบคาเครุยืนถือท่อน้ำดับเพลิงอยู่

เรนหันไปต่อว่าคาเครุที่ฉีดน้ำใส่เขา

คาเครุก็จับไหล่เรน แล้วชกเข้าให้

เรนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แล้วรีบบินหนีไปทันที

แล้วคาเครุก็ฉีดน้ำใส่เมกุรุ บอกให้เขาไปสงบสติอารมณ์ซะ

.

.

กลับมาที่บ้านเดมอน

คาเครุสั่งกักบริเวณเมกุรุ เพื่อให้เขาสำนึกผิด

ฮารุฮิโตะกับซาโตรุเล่าให้นางเอกและคาเครุฟังว่า

ตอนเขากลับมาก็เจอชิกินอนอยู่กับพื้น ที่มือมีกระดาษเขียน 'เมกุรุ หนี…'

พวกเขาเลยเดาว่าชิกิต้องการที่จะบอก 'เมกุรุ หนีไปแล้ว'

แต่ก็สลบไปก่อน ที่จะเขียนจบแน่เลย

คาเครุเงียบ ไม่ตอบอะไร...

ซาโตรุบอก ที่ชิกิไม่ยอมบอกอะไรคาเครุ

ก็เพราะไม่อยากให้พี่น้องต้องมาทะเลาะกัน

เขาไม่อยากให้สองรัชทายาทต้องมาต่อสู้กันเอง....

คาเครุบอก แต่ยังไงเขาก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้ในฐานะที่ปรึกษาอยู่ดี

แล้วเขาก็หันมาหานางเอกบอกเขาขอคุยด้วยตามลำพังหน่อย

.

.

ที่ห้องของคาเครุ

คาเครุบอก เมกุรุเล่าให้เขาฟังว่านางเอกปฏิเสธที่จะหนีตามเมกุรุไป

ทำไมถึงทำแบบนั้นล่ะ? เธอไม่อยากที่จะอยู่ต่อเหรอ?

นางเอกตอบตามความจริง เธออยากมีชีวิตอยู่ต่อ

 แต่เธอก็ไม่อยากใช้ผลประโยชน์จากความรู้สึกของเมกุรุที่มีต่อเธอ

คาเครุบอก ความเป็นคนดีของเธอมีแค่ไหนกันนะเนี่ย…

แล้วเขาก็ดึงมือเธอ ชวนเธอออกไปตะเวนราตรีกับเขา

.

.

คาเครุพานางเอกขึ้นไปบินเล่นบนท้องฟ้า

นางเอกตื่นเต้นดีใจ  แสงไฟระยิบระยับในยามค่ำคืน... มันช่างสวยงามจริงๆ!

แล้วคาเครุก็พาเธอแล่นลงไปบนตึกสูง

นางเอกมองไปที่เมืองแล้วบอก
เธอไม่เคยเห็นอะไรสวยงามขนาดนี้มาก่อนเลย

นางเอกถามทำไมเขาถึงพาเธอมาที่นี่ล่ะ?

คาเครุบอกบางครั้ง การให้รางวัลก็ไม่จำเป็นต้องอธิบายนี่

นางเอกบอก แสงระยิบระยับพวกนั้น เหมือนกับแสงของอัญมณีเลย

เธอดีใจที่ได้มาเห็นก่อนที่จะตาย
นี่เป็นของขวัญที่ดีที่สุดเท่าที่เธอเคยได้รับมาเลย

คาเครุถามเธอพอใจพวกแสงพวกนี้มากกว่าอัญมณีของจริงเหรอ?

นางเอกตอบ ใช่ จากที่เธอเห็นตอนนี้ เธอก็ไม่ต้องการอะไรมากกว่านี้แล้ว

คาเครุบอก งั้นก็อย่าคืนของสิ่งนี้มาแล้วกัน

นางเอกสงสัยถามว่าอะไรเหรอ?

คาเครุหยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อเขา

นางเอกตกใจ นี่มันแหวนเพชรที่เธอเคยบอกว่าอยากได้นี่...!

(ตอนที่ไปซื้อเค้กไปเยี่ยมบ้านมาโกโตะด้วยกัน)

นางเอกถาม เขาไปซื้อมันมาตอนไหนเหรอ?

คาเครุตอบเขาไปพบลูกค้าแถวย่านการค้านั้น เขาก็เลยซื้อมาให้เธอ

คาเครุจัดการสวมแหวนเข้าที่นิ้วนางของเธอ

แล้วก็บอก รับแหวนนี้ไปซะ พี่สาวเธอจะได้สบายใจซะที

นางเอกน้ำตาไหลออกมา
เธอคิดในใจ ทำไมเขาต้องทำเพื่อเธอขนาดนี้กันด้วย...

คาเครุเขิน บอกนางเอกให้หยุดร้องไห้ซะ

แล้วก็บอก เมกุรุชวนเธอหนี แต่เธอกลับปฏิเสธ

เพราะไม่อยากใช้ประโยชน์จากความรู้สึกเมกุรุ

เขาไม่รู้จะบอกยังไงดีว่า เธอเป็นคนดี หรือเป็นคนโง่กันแน่นะ...

นางเอกเถียงกลับบอกให้เขาหยุดเรียกเธอว่า โง่หรืองี่เง่า สักที

คาเครุยิ้มบอกนางเอกกลับ เงียบซะ ใครใช้ให้เธอมาออกคำสั่งกับเขากัน งี่เง่า

แล้วก็เอามือขยี้หัวนางเอกเล่น

แล้วคาเครุก็มองหน้านางเอกแล้วพูดขึ้น
แต่เธอก็คงไม่เคยจะมีโอกาสได้หยุดเป็นคนดีกับเขาเลยนี่ใช่ไหม?

พี่สาวที่ร่างกายอ่อนแอ พ่อแม่ที่ทำงานอยู่ต่างประเทศ

เขาเชื่อว่าเธอคงไม่มีทางให้เลือกมากนักหรอก

นางเอกคิดในใจ เขารู้ได้ยังไงถึงความรู้สึกของเธอ...

เธอคิดมาตลอดว่าเธอไม่สามารถละเลยครอบครัวได้

เธอไม่สามารถเห็นแก่ตัว หรือสร้างความยุ่งยากให้กับทุกคน…

นางเอกถามที่เขาพูดแบบนั้น
ก็เพราะเขาก็อยู่ในสถานะเดียวกับเธอน่ะเหรอ?

คาเครุตอบ ก็คงใช่ เขาถูกเลี้ยงดูแบบเจ้าชายตั้งแต่เกิด

เขาถูกบอกอยู่เสมอว่าเขาเป็นคนสำคัญ

แม้แต่แม่ของเขายังต้องก้มหัวให้กับเขา

เธอมองเขาเป็นในฐานะรัชทายาท แทนที่จะเป็นลูกชายของเธอ

เขาไม่เคยมีความทรงจำของอ้อมกอดพ่อแม่เลย

เขาเลยนึกอิจฉาเมกุรุมาตลอด

เมกุรุถูกเลี้ยงอย่างอิสระ แบบที่เด็กทั่วไปควรจะเป็นกัน...

แต่เมกุรุก็ไม่รู้สึกตัวหรอกว่าตัวเขาโชคดีแค่นั้น อย่างที่คาเครุรู้สึก

แต่ถ้าเขาให้ความสนใจเมกุรุมากกว่านี้ มันก็อาจจะ...

นางเอกเข้าสวมกอดคาเครุ...

เขาไม่จำเป็นต้องเก็บงำทุกอย่างกับตัวเองคนเดียว

เขาพูดความรู้สึกที่แท้จริงออกมาให้ใครฟังไม่ได้เลยใช่ไหม?
เขาไม่สามารถแสดงให้ใครเห็นถึงความอ่อนแอที่เขามี

เธอเข้าใจเขาดีว่าเขาต้องการทำทุกอย่างให้ออกมาดีพร้อมเสมอ

แต่ว่าต่อหน้าเธอ เขาไม่จำเป็นต้องทำตัวสมบูรณ์แบบก็ได้นะ…

แล้วคาเครุก็กอดเธอกลับพร้อมตอบว่า
เธอเข้าใจความรู้สึกของเขาดีที่สุด

นั่นก็เลยทำให้เขาเป็นตัวของตัวเองเวลาที่ได้อยู่กับเธอ

นางเอกคิดในใจ เธอรักคนคนนี้เข้าแล้ว

เธอมั่นใจ...เธอตกหลุมรักเขา... คาเครุ... เจ้าชายเดมอน...

นางเอกอ้าปากพูด ตั้งใจจะสารภาพรักกับเขา

แต่คาเครุชิงพูดขึ้นก่อน ที่นางเอกจะพูดออกมา

เขาเรียกชื่อเธอ เอามือสัมผัสแก้มเธออย่างนุ่มนวล

แล้วบอกว่า เขาขอโทษ อย่าพูดต่ออีกเลย

 

'เดมอนห้ามตกหลุมรักกับมนุษย์'

กฎเหล็กของเหล่าเดมอน ย้อนขึ้นมาที่ในใจนางเอก

เธอรู้... ถึงแม้เธอจะรักเขาแค่ไหน...แต่ความรู้สึกเธอไม่มีวันส่งไปถึงเขาได้

ทั้งคู่มองหน้าแล้วสวมกอดกันอยู่แบบนั้น โดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ

มีเพียงแค่ให้สายลมที่พัดผ่านตัวพวกเขาทั้งสองไป....

ไออุ่นจากกายของเขาทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเธอโชคดีแค่ไหน

ถึงแม้เธอจะเปลี่ยนโชคชะตาของเธอไม่ได้
แต่เธอก็ดีใจที่ได้ใช้ช่วงชีวิต 10 วันสุดท้ายกับเขา
คนที่เธอรักอย่างสุดหัวใจ... คาเครุ

ต่อตอน 3