[แปล] 10 Days With My Devil - Haruhito Amano : Main Story ตอนที่ 1

นางเอกตัดสินใจเลือกฮารุฮิโตะให้เป็นคนจับตาดูเธอ ซึ่งฮารุฮิโตะคัดค้าน

เขาคิดว่าไม่ว่าอย่างไรนางเอกก็ต้องถูกเผาอยู่ดี จะตอนนี้หรือในอีก 10 วันข้างหน้าก็ไม่ต่างกัน

ดังนั้นเขาคิดว่ามันคงจะดีกว่าถ้านางเอกยอมถูกเผาไปซะตอนนี้

นางเอกตกใจกับคำตอบของฮารุฮิโตะ แต่คาเครุขัดขึ้นมา แล้วออกคำสั่งกับฮารุฮิโตะ

เขาเลยต้องจำยอมทำตามอย่างไม่มีทางเลือก

แล้วคาเครุก็พูดขึ้นมาว่า แม้แต่สุนัขของฮารุฮิโตะนั้นก็ยังชอบนางเอกด้วย

เพราะฉะนั้นฮารุฮิโตะก็เหมาะกับงานนี้ที่สุดแล้ว

ฮารุฮิโตะเลยแนะนำให้นางเอกรู้จักอีกครั้งกับเซอร์บี้ ซึ่งธรรมดาไม่ค่อยเข้าหาใคร

แต่คราวนี้กลับยอมเข้าหานางเอก นี่เป็นครั้งแรกที่เซอร์บี้ยอมสนิทกับคนอื่นนอกจากตัวเขา

คาเครุเลยพูดขึ้นมาว่า นางเอกคงเป็นคนที่หนึ่งหมื่นที่พิเศษจริงๆ

นางเอกนึกสงสัยในความหมาย แต่ก็ไม่ได้ถามใดๆออกมา

ฮารุฮิโตะถามถึงเหตุผลที่นางเอกขออยู่ต่อ เธอให้คำตอบไปว่าเพื่อนสนิทของเธอกำลังจะแต่งงาน

เธออยากจะเล่นเปียโนให้เพื่อนสนิทเธอในงานแต่งงาน

แล้วนางเอกก็นึกได้ว่าเปียโนที่ต้องใช้ฝึก โดนระเบิดไปกับห้องแล้ว

.

.

.

นางเอกตามเหล่าเดมอนกลับมาที่บ้านของพวกเขา เมกุรุพานางเอกมาที่ห้องของเธอ

ด้วยความสงสัยในตัวฮารุฮิโตะ นางเอกถามเมกุรุเกี่ยวกับฮารุฮิโตะ

เมกุรุบอกทำไมนางเอกไม่ลองไปคุยกับฮารุฮิโตะดูล่ะ เจ้าตัวน่าจะอยู่ที่ระเบียง

.

.

.

นางเอกออกมาที่ระเบียง เจอฮารุฮิโตะกำลังเหม่อมองท้องฟ้าอยู่

เธอจึงทักเขาว่ากำลังทำอะไรอยู่ เขาหันกลับมาทักเธอกลับพร้อมตอบว่ารอยูเอฟโออยู่

นางเอกสับสน แต่ก็ชวนคุยต่อเพื่อที่จะได้รู้จักเขาให้มากขึ้น

นางเอกรู้สึกว่าเขาเป็นคนแปลก

ตลอดเวลาที่คุยด้วย ฮารุฮิโตะจะยิ้มอยู่เสมอ แต่คำพูดที่พูดออกมานั้น

‘ไม่ว่าอย่างไรนางเอกก็ต้องโดนเผา’, ‘ไม่เห็นด้วยที่นางเอกมาอยู่ด้วย’,

‘ถ้าอยากถูกเผาก่อน ที่จะหมด 10 วันก็มาหาเขาได้‘

.

.

.

เช้าวันต่อมา นางเอกลงมาเจอเปียโนตั้งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น

ซึ่งฮารุฮิโตะบอกว่าเขาหามาให้นางเอกเอง

นางเอกดีใจ รีบขอบคุณฮารุฮิโตะใหญ่

ฮารุฮิโตะยิ้มรับแล้วบอกกับนางเอกว่า ทีนี้นางเอกก็จะได้ยอมถูกเผาไปแบบไม่มีห่วงแล้วสินะ

นางเอกตื่นเต้นกับเปียโนในตอนแรกเห็น

แต่พอได้ยินคำพูดจากฮารุฮิโตะแล้ว เธอรู้สึกสับสนในตัวเขา ว่าเขาเป็นคนอย่างไรกันแน่

เหล่าเดมอนค่อยๆทยอยลงมาแล้วพากันตกใจกับเปียโนที่ตั้งอยู่กลางห้องนั่งเล่น

ฮารุฮิโตะอธิบายว่านางเอกต้องใช้ฝึกเพื่อเล่นในวันแต่งงานของเพื่อนเธอ

แล้วเขาก็บอกให้เธอลองฝึกเล่นให้ทุกคนฟัง เพื่อจะได้ฝึกความพร้อมในวันงาน

แต่ผลของการฝึกออกมาแย่มาก เพราะเธอรู้สึกประหม่าเกินไป จนทำให้เล่นผิดๆถูกๆ นางเอกซึม

แล้วจู่ๆฮารุฮิโตะก็ชวนเซอร์บี้ไปเดินเล่นที่สวน พร้อมกับลากนางเอกออกมาด้วย

.

.

.

เมื่อถึงสวน พวกเด็กๆที่กำลังเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน

แต่พอเห็นเซอร์บี้กับฮารุฮิโตะเดินมา ก็ตกใจกลัวเพราะความตัวใหญ่ของทั้งคู่

ฮารุฮิโตะก็เลยอุ้มเด็กๆ พาพวกเขาขี่คอ พาอุ้มหมุนเล่น แล้ววิ่งเล่นไปรอบๆสวนกับพวกเด็กๆ

ไม่นานนัก พวกเด็กๆก็ถูกใจเขา จนมารุมล้อมเล่นกับเขากันเต็มไปหมด

นางเอกนั่งมองฮารุฮิโตะเล่นกับเด็กแล้วพลางคิดว่า

ฮารุฮิโตะ นี่โชคดีจริงๆ ได้ทำอะไรตามที่ใจตัวเองต้องการ

ฮารุฮิโตะกลับมา เห็นนางเอกนั่งซึม

เขาจึงถามว่ายังเศร้ากับผลการฝึกอยู่อีกเหรอ

แล้วเขาก็บอกว่า นางเอกถ่ายทอดอารมณ์ของเพลงออกมาได้อ่อนโยนดีออก

เสียงดนตรีที่นางเอกเล่น ให้ความรู้สึกนุ่มนวลและอ่อนโยน

อย่างไรอารมณ์ที่ถ่ายทอดออกมาก็สำคัญที่สุดนะ

นางเอกขอบคุณเขาที่พูดให้กำลังใจ แต่ฮารุฮิโตะเห็นว่าเธอยังซึมอยู่

เขาเลยอุ้มนางเอกขึ้น แล้วพาหมุนไปรอบๆเหมือนที่เขาเล่นกับเด็กๆ

นางเอกรู้สึกเขินที่ถูกอุ้มขึ้นแบบนี้ แต่เพราะความเขินและรู้สึกสนุก

จึงทำให้นางเอกลืมความเศร้าไปหมด

แล้วจู่ๆก็มีชายหนุ่มแปลกหน้าโผล่มาทักฮารุฮิโตะ

พร้อมเตือนเขาว่าอย่ายุ่งกับมนุษย์ให้มากนัก

นางเอกคิดว่าหนุ่มแปลกหน้าเป็นเดมอนเหมือนกัน

แต่เจ้าตัวประกาศว่าตนเองเป็นแองเจิ้ล มีชื่อว่า เรน

นางเอกคิดในใจ เขาดูเหมือนเดมอนมากกว่าฮารุฮิโตะอีกนะ

เรนคุยกับฮารุฮิโตะสักพักหนึ่งก็ขอตัวกลับไปทำงาน เขากางปีกสีขาวออกมาแล้วบินขึ้นสู่ท้องฟ้า

พอเรนจากไป นางเอกก็ถามฮารุฮิโตะว่า ทำไมถึงได้รู้จักกับแองเจิ้ลได้

ฮารุฮิโตะบอกว่า เรนเป็นคู่หูของเขาสมัยที่เขายังเป็นแองเจิ้ลอยู่

และเพราะความโง่ของเขา เขาก็เลยต้องถูกปลดจากการเป็นแองเจิ้ล

นางเอกอยากถามเรื่องราวต่อ แต่ดูเหมือนฮารุฮิโตะจะไม่อยากพูดถึงอีก เธอจึงเงียบ

ตอนจะกลับ ฮารุฮิโตะเป็นคนเลือกทางกลับ นางเอกไว้ใจเพราะเขาอาศัยอยู่แถวนี้

แต่เขากลับพาหลงไปที่ไหนก็ไม่รู้ เขาบอกว่าคนเราควรจะเลือกเส้นทางเดินใหม่ๆบ้างไม่ใช่เหรอ

เพราะอย่างไรถนนทุกเส้น ก็เชื่อมต่อกัน ถ้าเราเดินไปเรื่อยๆ เราก็จะถึงจุดหมายเอง

เริ่มเช้าวันใหม่ นางเอกเตรียมตัวจะออกไปทำงาน พอลงมาข้างล่างที่ห้องนั่งเล่น

ก็เจอชิกิกับซาโตรุกำลังบ่นกลุ้มใจกัน เพราะฮารุฮิโตะกินพุดดิ้งของโปรดเมกุรุไปหมดแล้ว

ถ้าเมกุรุรู้เข้า ต้องอารมณ์เสียแน่ๆ

แต่ฮารุฮิโตะบอก ไม่เป็นไร มันเป็นโชคชะตาของเขา ที่จะต้องได้กินพุดดิ้งนี้

ระหว่างทานอาหารเช้า ฮารุฮิโตะบอกนางเอกมีซีเรียลติดที่แก้ม นางเอกหาไม่เจอ

ฮารุฮิโตะเลยบอกแบบนี้เร็วกว่า แล้วเขาก็ก้มไปกินซีเรียลที่ติดที่แก้มนางเอก นางเอกตกใจเขิน

เมกุรุลงมาข้างล่างพร้อมกับหาพุดดิ้งของโปรดของเขา ฮารุฮิโตะรีบลากนางเอกออกไปทำงาน

ขณะที่เมกุรุกำลังสับสนกับพุดดิ้งที่หายไป ฮารุฮิโตะก็รีบชิ่งหนีออกไปกับนางเอกซะแล้ว

.

.

.

ตกตอนเย็นฝนตก นางเอกไม่ได้พกร่มมา ก็เลยได้แต่ยืนรอให้ฝนหยุด

ระหว่างนั้นเธอก็เห็น ฮารุฮิโตะที่กำลังเดินผ่านมาด้วยท่าทางอารมณ์ดีพร้อมฮัมเพลงไปด้วย

นางเอกเลยทักเขาว่ามารับเธอเหรอ ฮารุฮิโตะตอบปฏิเสธ เขาแค่อยากมาลองรองเท้าบูทกันฝนคู่ใหม่

แล้วเขาก็บอกว่าคงเป็นโชคชะตาที่เธอและเขาได้มาเจอกัน แล้วก็ชวนกลับด้วยกัน

ทั้งสองเดินกลับใต้ร่มคันเดียวกัน นางเอกสงสัยเรื่องร่มที่มีรูขาดของเขา

ฮารุฮิโตะบอกนี่คือร่มโปรดเขา ถึงขาดก็ไม่เป็นไร มันก็เหมือนยีนส์ไง

เมื่อเดินไปสักพัก ทั้งคู่ก็เจอกับอิโอริเพื่อนสนิทของนางเอกที่กำลังจะแต่งงาน

คนที่นางเอกได้ร้องขอชีวิตต่ออีก 10 วันเพื่อที่จะได้เล่นเปียโนในงานแต่งงานให้เธอ

อิโอริเข้ามาทักทายนางเอก พร้อมสงสัยว่าผู้ชายที่อยู่ใต้ร่มคันเดียวกับนางเอกคือใคร

ฮารุฮิโตะบอก เป็นเพราะโชคชะตาทำให้เขาได้มารู้จักกับนางเอก

แล้วตอนนี้ทั้งคู่ก็อาศัยอยู่ด้วยกัน

ทำให้อิโอริเข้าใจผิดว่า ฮารุฮิโตะคือแฟนของนางเอก

เธอเลยชวนทั้งคู่ไปคาเฟ่ พร้อมกับบอกนางเอกว่า เธอจะพิจารณาฮารุฮิโตะให้นางเอกเอง

.

.

.

ที่คาเฟ่ อิโอริถามเรื่องต่างๆกับฮารุฮิโตะ ซึ่งเขาก็ตอบแบบชวนให้เข้าใจผิดไปซะหมด

อิโอริถามฮารุฮิโตะ ทำอาหารเป็นไหม

ฮารุฮิโตะบอก เขาถนัดแต่เรื่อง 'เผา'

แต่อิโอริเข้าใจว่าคือ 'ขนมปังปิ้ง' เลยบอกว่าเธออยากลองบ้าง

ฮารุฮิโตะตอบกลับว่า อย่าดีกว่า เดี๋ยวจะเสียใจ

อิโอริสับสน ไหนฮารุฮิโตะบอกว่าถนัดไง

แล้วฮารุฮิโตะก็บ่นพึมพำว่า ทำไมต้องรีบร้อนด้วยนะ

(ประมาณยังไม่ถึงเวลาถูกเผา/เสียชีวิต)

นางเอกเห็นท่าไม่ดี เลยรีบชวนเปลี่ยนเรื่องคุย

แล้วอิโอริก็พูดขึ้นมาว่า ทำไมนางเอกไม่พาฮารุฮิโตะไปงานแต่งงานเธอด้วยล่ะ

ฮารุฮิโตะ ตอบตกลง แล้วก็บอกว่าเขาอยากเห็นโชว์สุดท้ายของนางเอกก่อนที่จะถูกเผา

อิโอริงงที่ฮารุฮิโตะพูดถึงเรื่องเผาไม่ยอมหยุด เลยถามนางเอกว่า เขาไหวไหม

แล้วสักพักอิโอริขอตัว เพราะคู่หมั้นเธอรออยู่

.

.

.

เมื่อกลับถึงหน้าบ้าน จู่ๆฮารุฮิโตะก็วิ่งออกไปที่ริมถนน ท่ามกลางสายฝน

แล้วเขาก็นั่งหยองๆลงกับพื้น พร้อมอุ้มแมวตัวหนึ่งขึ้นมา แต่มันตายซะแล้ว

เขาบอกมันเป็นโชคชะตาของแมวตัวนี้ ที่มันจะต้องโดนรถชนตาย หลับให้สงบนะ

แล้วเขาก็เอามือลูบให้ดวงตาของแมวปิดลง

นางเอกได้แต่ยืนดูฮารุฮิโตะอยู่อย่างเงียบๆ

ตกตอนดึก ไม่มีคนอยู่ชั้นล่างแล้ว นางเอกเลยลงมาฝึกเปียโนคนเดียว

แต่แล้วฮารุฮิโตะก็ลงมาหานางเอก ขอฟังนางเอกฝึกด้วย

นางเอกฝึกไปสักพักหนึ่ง เห็นฮารุฮิโตะเงียบไปจึงกลัวว่าจะเบื่อ

เลยหันมาดูฮารุฮิโตะ เขานอนกอดเซอร์บี้หลับไป

แล้วอยู่ๆเขาก็ทำหน้าอึดอัด พร้อมบ่นออกมาว่า 'ขอโทษ' 'ฉันไม่สามารถทำอะไรให้ได้เลย'

นางเอกคิดว่าเขากำลังฝันร้าย เลยลองลูบหัวให้ เผื่อว่าเขาจะรู้สึกดี

ฮารุฮิโตะ ค่อยๆผ่อนคลายลง แล้วทันใดนั้น.....

ฮารุฮิโตะ ดึงนางเอกลงมากอด

แล้วก็บ่นถึงเซอร์บี้ เขานึกว่าเธอเป็นเซอร์บี้  นางเอกตกใจทำอะไรไม่ถูก

ฮารุฮิโตะงัวเงียลืมตาขึ้น แล้วสับสนตัวเองว่าทำไมเขาถึงกอดนางเอก

นางเอกบอกเขาว่า เขานึกว่าเธอเป็นเซอร์บี้ก็เลยกอดไม่ยอมปล่อย

ฮารุฮิโตะก็เล่าให้ฟังว่าเขาฝันร้าย แล้วในฝันเซอร์บี้เข้ามาช่วยเขา
แต่แล้วจู่ๆ เซอร์บี้ก็กลายเป็นนางเอกขึ้นมา

เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่คิดว่าคงเป็นเพราะกลิ่นหอมของนางเอก

ฮารุฮิโตะบอกว่า มันเป็นกลิ่มหอมที่สดชื่น แล้วก็ก้มลงไปดมผมนางเอก

นางเอกเขินเลยขอตัวกลับไปฝึกเปียโนต่อ

พอนางเอกพยายามจะลุก ฮารุฮิโตะกลับกอดเธอไว้แน่นกว่าเดิม

ฮารุโตะกอดนางเอกแน่น พร้อมบอกขออยู่อย่างนี้อีกสักพักหนึ่ง

แล้วเขาก็พูดขึ้นว่า เขาไม่เคยรู้สึกสบายใจแบบนี้ เวลากอดใครมาก่อน

นางเอกคิดว่าเขาหมายถึงผู้หญิง

แต่ฮารุฮิโตะบอกว่า ตอนนี้คนที่เขากอดแล้วสบายที่สุดเป็นเมกุรุ

แล้วถ้าเขาพยายามจะลองทำกับคาเครุและชิกิ ทั้งคู่คงโกรธแล้วไม่คุยกับเขาเป็นเดือนแน่

จู่ๆ ชิกิก็โผล่มาถามทั้งคู่ว่าทำอะไรกันอยูู่

ฮารุฮิโตะพูดอวดด้วยความดีใจใหญ่ว่า นางเอกกอดสบายเหมือนเซอร์บี้เลย

ตอนนี้ชนะเมกุรุแล้ว เป็นอันดับสองรองจากเซอร์บี้เท่านั้นเอง

ชิกิโกรธ ด่าเขา แล้วก็เดินขึ้นข้างบนไป

ฮารุฮิโตะงง เลยยอมปล่อยนางเอกแล้วขึ้นห้องตัวเองไป

นางเอกว่าจะฝึกต่อ แต่คิดว่าคงพอแล้วดีกว่า

นางเอกเห็นขนมของเซอร์บี้ตกอยู่ ก็เลยหยิบไปคืนฮารุฮิโตะ

.

.

ที่หน้าห้องฮารุฮิโตะ นางเอกเห็นประตูห้องเปิดอยู่ แล้วก็ได้ยินเสียงชิกิกำลังคุยอยู่กับฮารุฮิโตะ

ชิกิบอกว่าไม่อยากให้ฮารุฮิโตะเข้าใกล้นางเอก เขาเป็นห่วงว่าฮารุฮิโตะจะสนใจนางเอก

ฮารุฮิโตะยิ้มรับบอกว่าเขาดีใจที่ทุกคนเป็นห่วงเขา แต่ไม่ต้องเป็นห่วงไป ไม่มีอะไรแน่นอน

ชิกิพูดถึงนางเอกเป็นผู้ถูกเผาที่หนึ่งหมื่นที่พวกเขารอคอย ชิกิกลัวฮารุฮิโตะจะเสียโอกาสครั้งใหญ่นี้ไป

ฮารุฮิโตะบอก เขาชอบนางเอกนะ แต่ไม่ได้คิดอะไรกับเธอมากกว่าผู้ถูกเผา

และถ้าบอกให้เขาเผานางเอกซะตอนนี้เลย เขาก็ทำได้

ชิกิเลยยอมเข้าใจ ออกมาจากห้องฮารุฮิโตะ

.

.

นางเอกที่ยืนฟังอยู่เลยรีบหนีลงมาข้างล่าง แล้วนั่งเศร้าอยู่คนเดียว

เซอร์บี้เดินมาหาเธอ มานั่งอยู่ข้างๆเธอ เธอคิดว่าเซอร์บี้พยายามให้กำลังใจเธอ

นางเอกเลยบ่นตามลำพังกับเซอร์บี้

เมื่อตะกี้เธอนึกว่าเธอได้ใกล้ชิดกับฮารุฮิโตะขึ้นมาบ้างแล้วนะ แต่ตอนนี้....

เธอรู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่ตีสองหน้าได้ เพราะฉะนั้นอะไรที่เขาพูด อะไรที่เขาคิด

มันก็คงเป็นความรู้สึกที่แท้จริงของเขา และถ้าเขาคิดว่าเธอเป็นแค่ผู้ถูกเผา เธอก็คงเป็นแค่นั้นจริงๆ

ต่อตอน 2