นานมาแล้ว ที่โลกเต็มไปด้วยสงคราม เหล่ามอนสเตอร์ถูกควบคุมอยู่ภายใต้เงามืด
แต่มาในตอนนี้ โลกกลับสู่ความสงบสุข
เหล่ามอนสเตอร์ที่เคยใช้มนต์ดำควบคุมประเทศอยู่ลับๆ
ก็ถูกกลืนหาย ลบเลือนไปจากความทรงจำ....
เหลือไว้เพียงแค่นิทานเรื่องเล่าเก่าแก่ สืบต่อกันมา ที่ไม่มีใครรู้ว่าจริงหรือไม่...
นางเอกคือเจ้าหญิงที่ใช้ชีวิตอยู่แต่ในปราสาท
เธอไม่เคยได้ออกไปยังโลกภายนอกเลยแม้ครั้งเดียว
ถึงแม้เธอจะบ่นน้อยใจในโชคชะตา ที่ไม่เหมือนคนอื่นทั่วไป
แต่ด้วยความรักของท่านพ่อที่มีต่อเธอ และเธอก็รักท่านพ่อมากเช่นกัน
เธอจึงยอมทำตามคำสั่งของท่านพ่อแต่โดยดี
เธอไม่เคยได้ออกไปยังโลกภายนอกเลยแม้ครั้งเดียว
ถึงแม้เธอจะบ่นน้อยใจในโชคชะตา ที่ไม่เหมือนคนอื่นทั่วไป
แต่ด้วยความรักของท่านพ่อที่มีต่อเธอ และเธอก็รักท่านพ่อมากเช่นกัน
เธอจึงยอมทำตามคำสั่งของท่านพ่อแต่โดยดี
ท่านพ่อจึงแจ้งสองคนไปว่า เสียใจด้วย แต่ท่านหญิงยูริเสียชีวิตไปนานแล้ว
เธอเสียชีวิตไปตอนที่คลอดนางเอกออกมา...
เธอเสียชีวิตไปตอนที่คลอดนางเอกออกมา...
จินโนะสุเกะทำหน้าตกใจขึ้นมาทันที พร้อมมองหน้านางเอก
ยูริจากไปแล้วเหรอ? แล้วเธอก็เป็นลูกสาวของยูริ...
ยูริจากไปแล้วเหรอ? แล้วเธอก็เป็นลูกสาวของยูริ...
นางเอกพยักหน้าตอบรับ
จินโนะสุเกะตะโกนเสียงดังออกมา
ก็เพราะแบบนี้ไงฉันถึงต่อต้านไม่ให้เธอแต่งงานกับมนุษย์...!
ก็เพราะแบบนี้ไงฉันถึงต่อต้านไม่ให้เธอแต่งงานกับมนุษย์...!
แล้วเขาก็หันมามองหน้าท่านพ่อที่กำลังตกตะลึง มึนงงกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่
จินโนะสุเกะพูดขึ้น เวลาแก้แค้นมาถึงแล้ว! และพุ่งเข้าทำร้ายท่านพ่อทันที
ท่านถูกโจมตีเข้าเต็มแรง ร่างท่านร่วงลงพื้น เลือดไหลอาบเต็มกาย
ท่านถูกโจมตีเข้าเต็มแรง ร่างท่านร่วงลงพื้น เลือดไหลอาบเต็มกาย
นางเอกตกใจรีบวิ่งเข้าไปกอดร่างท่านพ่อที่ชุ่มไปด้วยเลือด
ท่านพ่อบอกให้นางเอกรีบหนีไปซะ
ท่านพ่อบอกให้นางเอกรีบหนีไปซะ
นางเอกปฏิเสธ เธอไม่ยอมไป เธอทิ้งท่านพ่อไปไม่ได้
นางเอกพยายามดิ้นรนหนี หยุดเดี๋ยวนี้นะ! พวกคุณเป็นใครกันเนี่ย?!
ชายปีศาจมองหน้านางเอกแล้วบอก เธอช่างเหมือนกับยูริจริงๆ... ยูริ ผู้หญิงที่ฉันรักมากที่สุด
แล้วเขาก็ค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาหาเธอ
นางเอกตะโกนออกมา ไม่นะ! ปล่อยฉัน!
นางเอกอาศัยจังหวะที่จินโนะสุเกะคลายมือที่จับเธอไว้
เธอสะบัดมือเขาเต็มแรงแล้วหนีออกมาจากเขาทันที
เธอสะบัดมือเขาเต็มแรงแล้วหนีออกมาจากเขาทันที
ชายหนุ่มทั้ง 3 คน รีบพานางเอกหนีมาออกจากตัวปราสาททันที
0 comments :
Post a Comment